شرط داوری در قرارداد چیست؟
تعیین داور در قرارداد یکی از شیوه‌های جایگزین حل و فصل اختلافات به‌شمار می‌رود که مزیت‌های زیادی نسبت به سایر روش‌ها دارد.
اولین مورد از شرایط داوری قراردادی این است که داور می‌تواند شخص حقیقی یا حقوقی باشد؛ به این معنا که همان طور که شما می‌توانید یک فرد را به عنوان داور انتخاب کنید، یک موسسه یا هر شخص حقوقی دیگری را نیز می‌تواند داور باشد.
یکی دیگر از شرایط داوری قراردادها این است که شما نمی‌توانید اشخاصی که اهلیت ندارند، کسانی که به موجب حکم دادگاه ورشکسته شده‌اند و همچنین قضات دادگاه‌ها و کارمندان محاکم قضایی را به عنوان داور انتخاب کنید.
پس از انتخاب داور، شما نمی‌توانید بدون رضایت طرف مقابل داور را عزل کنید. علاوه بر این، در صورت از بین رفتن موضوع، داوری نیز از بین می‌رود. فوت یا حجر هر یک از طرفین داوری یا ورشکسته شدن آن‌ها نیز، از موارد زوال داوری است.
انواع داوری در قانون
داوری در قانون انواع مختلفی دارد که برخی از انواع آن عبارت‌اند از:
- داوری ملی
- داوری بین‌المللی
- داوری اختیاری
- داوری اجباری
در همین راستا باید بدانید که اگر داوری بر اساس و مطابق با قوانین داخلی کشور باشد و طرفین داوری تبعه ایران باشند، داوری داخلی است. اما اگر یکی از طرفین داوری اتباع خارجی باشند، این داوری یک داوری بین‌المللی است.
در تعریف داوری اختیاری باید بدانید که اگر طرفین یک قرارداد یا دعوا، به صورت خودخواسته و اختیاری انتخاب کنند که اختلاف را از طریق مراجعه به داور حل و فصل کنند، این داوری یک داوری اختیاری است اما اگر دادگاه اختلاف دو طرف را برای حل و فصل به داوری ارجاع دهد، در این صورت این داوری ، اجباری است. به‌طور کلی دعاوی زیادی قابلیت ارجاع به داوری دارند.
روش‌های تعیین داور
تعیین داور بر اساس روش‌های مختلفی انجام می‌شود.
در روش اول، تعیین داور توسط طرفین اختلاف (یا همان قرارداد) تعیین می‌شود به این صورت که طرفین با توافق یکدیگر، اقدام به تعیین شخصی به عنوان داور می‌کنند.
روش دوم، داور توسط شخصی غیر از طرفین اختلاف انتخاب می‌شود که این شخص ممکن است شخص ثالث یا به انتخاب دادگاه باشد. در این شرایط طرفین اختلاف دیگر در تعیین داور نقشی نداشته و بر عهده شخصی غیر از طرفین اختلاف قرار می‌گیرد.